To jeden z najbardziej rozpoznawalnych terenów Podlasia. Jest sercem Puszczy Białowieskiej. Pod nazwą Białowieski Park Narodowy funkcjonuje od 1947 roku, jednak jego historia sięga blisko 30 lat wstecz. W 1921 roku na jego terenie znajdowało się leśnictwo „Rezerwat” i to ono dało początek obecnemu kształtowi parku, a w 1932 leśnictwo „Rezerwat”przekształciło się w „Park Narodowy w Białowieży”.

Białowieski Park Narodowy jest wyjątkowy, ma niespotykane na innych terenach walory turystyczne. Obejmuje bowiem ostatni w Europie las naturalny, który uchronił się przed wszelkimi ingerencjami ze strony człowieka i nieskażony cywilizacją. Teren jest zachowany z naturalnym układem przestrzennym i strefowością zbiorowisk leśnych. Z pewnością wpłynęło to na decyzję UNESCO o wpisaniu go na listę Światowego Dziedzictwa.

Jednym z atutów parku jest różnorodność biologiczna, z jaką trudno jest konkurować innym parkom. Wystarczy wymienić: blisko 3 tysiące gatunków roślin zarodnikowych i grzybów, ponad 800 gatunków roślin naczyniowych, 283 gatunki porostów i 200 gatunków mchów. To flora. W świecie fauny jest równie imponująco. Na pewno na terenie parku żyje 8 tysięcy gatunków bezkręgowców, ptaki lęgowe reprezentuje 120 gatunków, a ssaki osiedlają Park Białowieski w liczbie ponad 50 gatunków. Wśród nich największy europejski ssak lądowy, czyli żubr, który stał się symbolem parku. 430 osobników to największa populacja w całej Europie.

Roślinności i zwierzętom z pewnością sprzyja umiarkowany klimat kontynentalny i zasoby wodne, które stanowią rzeczki: Narewka, Orłówka i Hwoźna.

Park Narodowy jest formą ochrony przyrody. Działa, by zachować różnorodność biologiczną, a także dziedzictwo geologiczne i paleontologiczne. Chroni walory krajobrazowe i wspiera stabilność ekosystemów. Dba o bezpieczeństwo ekologiczne terenu.