Poznając najciekawsze zakątki Polski nie można zapomnieć o pierwszym w kraju parku narodowym. Białowieski Park Narodowy bo o nim mowa założony został w 1932 roku, a na jego terenie znajduje się ostatni w Europie fragment puszczy pierwotnej oraz największa na świecie wolno żyjąca populacja żubrów. Cały park można podzielić na trzy części Ośrodek Hodowli Żubrów, w którym znajduje się rezerwat pokazowy tych zwierząt, Obręb Ochronny Hwoźna i Obręb Ochronny Orłówka.

Obręb Ochronny Hwoźna ma do zaoferowania oznakowane trzema kolorami szlaki turystyczne. Oznaczone są one kolorami: zielony, czerwonym i czarnym. Pierwszy z nich to ponad 11 kilometrowy szlak zwany Wilczym Szlakiem i jest oznakowany na zielono. Na tej trasie napotkamy kolejkę wąskotorową wybudowaną przez Niemców w czasie I wojny światowej oraz głaz narzutowy będący pomnikiem przyrody. W Kosym Moście znajduje się wieżyczka obserwacyjna umożliwiająca podglądanie ptaków.

Blisko Wilczego Szlaku znajduje się szlak czerwony zwany szlakiem wokół Uroczyska Głuszec. Trasa ta ma około 6 kilometrów, a na jej terenie zobaczymy liczne torfowiska, rośliny chronione, bór sosnowo-świerkowy, cmentarz ewangelicki z przełomy XIX i XX wieku, skansen kolejki wąskotorowej.

Najkrótszy szlak na 4 kilometry prowadzący wzdłuż Narewki, oznakowany jest na czarno i nosi nazwę – Carska Tropina. Jest to dawna trasa polowań cara, na której obecnie jest dużo kładek i punktów widokowych na rzekę.

Z pomocą licencjonowanego przewodnika można też obejrzeć najcenniejszy obszar parku, czyli Obrębu Ochronnego Orłówka. Ten 4 kilometrowy odcinek to obszar objęty ścisłą ochroną, gdzie las rośnie bez jakiejkolwiek ingerencji człowieka. Zobaczymy, więc mnóstwo powalonych i rozkładających się drzew.

Poruszając się po wszystkich trasach NPB można przy zachowaniu ciszy natknąć się na dziko żyjące w parku wilki i żubry.

Będąc na terenie parku trzeba też zobaczyć zespół pałacowy zbudowany przez cara rosyjskiego pod koniec XIX wieku, na terenach gdzie swój park ulokował król August III. Cały kompleks to kilka budynków spełniających w tych czasach rolę gospodarczo-przemysłową i mieszkalną cara i jego licznej świty.